Οκ.... Είναι στιγμές που με πιάνει μια απίστευτη όρεξη να μιλήσω, να μιλήσω, να μιλήσω, να μιλήσω για οποιοδήποτε θέμα. Άλλες φορές όμως, νεκρική σιγή κυριαρχεί από μέρος μου.
Όπως και τώρα, δε θέλω να μιλήσω σε κανέναν και πουθενά.
Θέλω να κλειστώ στον εαυτό μου και να βρώ τι έχω κρυμμένο ή ξεχασμένο κάπου μέσα μου στις σκέψεις. Ο μήνας αυτός και ο επόμενος, κρύβουν πολλές αναμνήσεις -ευχάριστες και μη- και πρέπει να δώ τι θα κάνω με αυτές τις αναμνήσεις. Περνάω από κάποια μέρη και βλέπω ένα πρόσωπο που δεν είναι δίπλα μου και ούτε καν ξέρω αν θα είναι ποτέ πραγματικά δίπλα μου. Θα περιμένω όμως να μάθω - τόσους μήνες περιμένω, στους 2,3 θα κολλήσω??
Εκτος από αυτές τις αναμνήσεις έχω και άλλες πολλές, έτσι για να μη βαριόμαστε!
Τι θα τις κάνω? Τις "καλές" δεν τις πετάω, τις άλλες όμως? Τις αρνητικές, τις μίζερες, τις ίου? Είμαι και μαζόχα, δε θέλω να τις πετάξω. Αλλά μάλλον θα τις στιβάξω σε άλλο ράφι έτσι για να υπάρχουν μπας και μου θυμίσουν ποτέ τι προκαλούν τα λάθη.
Αλλά από την άλλη, σκέφτομαι πως μάλλον αξίζει που έχω αντιμετωπίσει περίεργες καταστάσεις και ανθρώπους γιατί μπορω και αλλάζω κάπως -πιστεύω- την οπτική μου γωνία. Άσχετα αν αυτές οι καταστάσεις μου έχουν προκαλέσει πολλά... πολλά... πολλά....
Κάποιο βράδυ λοιπόν, θα κλειστώ στον εαυτό μου, μόνη μου, στο σκοτάδι που μ'αρέσει, μέσα στο δωμάτιο μου παρέα με κάποιες μελωδίες (όπως κάνω πολλές φορές άλλωστε) και θα δω τι θα βγεί..
Μπορεί και να ανακαλύψω καμιά ανάμνηση που την είχα ξεχάσει και να μου προκαλέσει ένα χαμόγελο........
P.S: Καλή χρονιά!! :)
