BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Home sweet home!

"Home is where the heart is"
"Home sweet home"
"There is no place like home"
"Σπίτι μου, σπιτάκι μου"
"Sweet home Alabama"
"Home cinema"
"Home alone"
"The roof, the roof, the roof is on fire(και το roof μέρος του σπιτιού ειναι) "

Πολλές λέξεις, πολλές έννοιες για το σπίτι. Αν μιλήσουμε με την κυριολεκτική έννοια, σπίτι εννοεί κανείς το μέρος όπου ζεί και κατοικεί. Σπίτι όμως θεωρείται και κάτι που σου προκαλεί ένα γλυκό, warm and fuzzy feeling, αν μιλήσουμε με τη μεταφορικοσυναισθηματική έννοια(ούφ!). Εννοείτε φυσικά ότι δεν είναι αναγκαίο να υπάρχει μόνο ένα τέτοιο σπίτι, να υπάρχουν 2-3 έτσι να αλλάζει ο καθένας ανάλογα τα κέφια.
Εγώ λοιπόν έχω και θα έχω για πολύ καιρό ακόμα σπίτια τα οποία θα είναι σπίτια μου. Υπήρχαν σπίτια που έφυγα εγώ και σε άλλα μου έκαναν έξωση.

Ένα μικρο σπίτι, ένα τόσο δα δυαράκι ήταν από τα αγαπημένα μου. Είχε διάφορα προβλήματα και κάποιος άλλος δε θα καθόταν να ασχοληθεί και θα έψαχνε για κάτι καλύτερο. Εγώ όμως έμεινα και ασχολήθηκα. Με ότι διάθεση, υλικά και λεφτά είχα τότε προσπάθησα να το ομορφύνω(σαν το "Άλλαξε το" είχα γίνει!). Μια μικρή πρόοδο την είχαμε! Όσοι όμως το έβλεπαν με ρωτούσαν πώς μπορώ και μένω έτσι. Εγώ όμως δε μπορούσα να δώσω καμία εξήγηση καθώς το είχα λατρέψει τόσο μα τόσο πολύ!
Ήρθε η στιγμή όμως να φύγω από αυτό το δυαράκι. Έπρεπε. Δεν το είχα ξεχάσει όμως, ήταν καλά κρυμμένο μέσα μου.
Επειδή όμως τα πάντα είναι ένας κύκλος με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνονται κάποια στιγμή καταστάσεις, το δυαράκι επέστρεψε.
Οι ένοικοι που έμειναν μετά από μένα άφησαν τα σημάδια τους σε αυτό το σπίτι. Κάποια από αυτά μάλιστα είναι τόσο δύσκολα να τα εξαφανίσεις που έχουν μεταλλαχθεί σε ζημιά. Και έρχεται λοιπόν η εξής απορία: Έχω ακόμα την ίδια όρεξη και αντοχή να κάτσω να βελτιώσω αυτό το σπίτι όπως τότε; Μετά έρχεται και άλλη απορία: Αξίζει να ασχοληθώ στο δυαράκι που έχω πολλές ωραίες στιγμές;
Ιδού οι απορίες!

Θα κάτσω και θα δώ πως πάει...
Η συνέχεια επί του μαστωρέματος....



It’s that time again when I lose my friends
Go walkabout, I’ve got the bends from pressure
This is a testing time when the choice is mine
Am I a fool for love or foolish with desire
You can throw him out you can spit on him
Call what he does a sin if it makes you feel better


And I can’t believe you’re all I’ll ever need
And I need to feel that you’re not holding me
And the way I feel just makes me want to scream
Come home, come home, come home
Come home, come home, come home


After thirty years I’ve become my fears
I’ve become the kind of man I always hated
I am pulled apart, and my swollen heart
Has flipped out of the pan into the fire
I am in love insane with a sense of shame
That I threw stones at the condemned and
Now I’m slated


And I don’t believe you’re all I’ll ever need
And I need to feel that you’re not holding me
And the way I feel just makes me want to scream
Come home, come home, come home
Come home, come home, come home
Come home, come home, come home