"People,help the people...."

Τον τελευταίο καιρό, χρησιμοποιώ πολύ τα Μ.Μ.Μ και ιδιαίτερα το metro και τα λεωφορεία. Καθώς λοιπόν βρίσκομαι σε κάποιο Μ.Μ.Μ,μου δημιουργείτε κάθε φορά η εξής απορία: Ποιές είναι οι σκέψεις με τις οποίες μπαίνει ο καθένας και αν όταν φτάσει στον προορισμό του εξακολουθεί να τις έχει μαζί του ή αυτόματα έρχονται άλλες.....? 'Οχι,δεν είμαι καμιά κουτσομπόλα απλά πάντα μου άρεσε να ήξερα μια μικρή σταγόνα από την τεράστια λίμνη των σκέψεων που έχει ο κάθε άνθρωπος και να "έβλεπα" τις διαφορές και τις ομοιότητες με τις δικές μου σκέψεις.
Κάθε φορά που κάθομαι σε κάποιο κάθισμα, αναρωτιέμαι σε τί φάση ήταν ο προηγούμενος που έκατσε στην ίδια θέση. Οτιδήποτε τον προβλημάτιζε εκείνη τη στιγμή,συνέχισε να τον προβληματίζει καθώς κατέβαινε τη στάση ή το άφησε πάνω στο κάθισμα για να βασανίσει τον επόμενο που θα κάτσει εκεί?
Μήπως καθώς έμπαινε δημιουργήθηκαν σκέψεις εκείνη τη στιγμή?
Η' απλά κυριαρχεί η σκέψη της ωραίας αίσθησης που θα επικρατήσει όταν θα φτάσει εκεί που θέλει?
Εμένα τις περισσότερες φορές κάποιες από τις σκέψεις μου μένουν πίσω καθώς όταν πηγαίνω κάπου που ξέρω ότι θα περάσω υπέροχα,τότε υπερέχει το συναίσθημα. Λές καμιά σκέψη μου που άφησα πίσω να βασανίζει κάποιον άλλον τώρα?Χμμμμμμμ...........................

Πόσο θα ήθελα να μου έλεγαν αυτά τα καθίσματα και τα βαγόνια κάτι......