I scream, you scream, we all scream for ice cream!!

Σήμερα το απόγευμα, καθώς έκανα ένα break από το διάβασμά μου, ένιωθα μια μικρή υπογλυκαιμία να με καραδωκεί. Σκέφτηκα λίγο να δώ τι υπάρχει στην οικία και τότε μου ήρθε! Θυμήθικα πως είχε μείνει ολίγον παγωτό στην κατάψυξη!! Ένα κύμα ευτυχίας με γέμισε... Πάω στην κουζίνα, γεμίζω με ευλάβεια και κατάνυξη το μπώλ μου, παίρνω και ένα μπουκαλάκι νερό μαζί μου(γιατί εγώ το παγωτό μου το συνδιάζω με κρύο νερό, έτσι για να πάθω στα σίγουρα οξεία βρογχίτιδα!) και με πολύ προσοχή κατευθύνομαι προς το δωμάτιο μου για να απολαύσω το γλυκάκι μου. Εκεί που καθόμουν και έτρωγα και άκουγα και μουσική μαζί, σκεφτόμουν το εξής....:Άραγε, οι γεύσεις που προτιμάει ο καθένας στα παγωτά, σημαίνουν κάτι ή απλα είναι τυχαίες επιλογές? Ας πούμε εμένα, δε μου αρέσουν τόσο οι απλές κλασσικές γευσεις, δηλαδή απλή βανίλια και απλή σοκολάτα. Άν η σοκολάτα, δεν έχει και κομματάκια σοκολάτας ή η βανίλια να έχει cookies, δεν πρόκειται να το απολάυσω! Θέλω το παγωτό, όπως και τα περισσότερα στη ζωή μου, να είναι μια υπερπαραγωγή!! Βέβαια, αυτό δε σημαίνει πάντα πως δε μπορώ να απολάυσω και τα απλά πράγματα, όπως είναι και οι απλές γεύσεις.....Αρκεί βέβαια, να πληρρεί όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις ώστε να φτάνει μόνο η απλότητά..

Αυτή βασικά ήταν η σκέψη μου εκείνη τη στιγμή και δεν ξέρω αν μπορεί να εξηγηθεί κάτι ως πρός τις γέυσεις....Αν γίνεται όμως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον πιστεύω!;)